Marieke van Buchem

Nijmegen, 02-08-2006
Lieve Evert en Marijke,

Evert, je bent en blijft mijn grote broer. Als kind vond ik je ook echt groot! Altijd vriendelijk en gezellig. Als ik ‘s morgens in de kamer zat, als kleine meid, ik weet niet meer wat ik aan het doen was, maar dan kwam je naar beneden uit je bed (pas tegen een uur of 11 of zo en dat vonden vader of moeder niet zo leuk), kwam naar mij toe, kneep mij in mijn wang, trok een gek smoel, ja daar was jij altijd goed in (!!!) en je zei tegen mij:

“Zo, zoebeltje!!” Dan kwam je bij me zitten met een kopje koffie en een snee brood met kaas. Dat je dat lekker vond, verbaasde me toen nogal.

Ja, je bent ook mijn peetoom en daardoor had ik wel een streepje voor. Ik kreeg van jou een van de eerste kinderboeken van Godfried Bomans, zoals “De ijdele engel, Jan de zebra, de Verliefde zebra” e.a (een serie van 6 boekjes). Ook het boek “Sinterklaas en de struikrovers”, heb ik met veel plezier gelezen en ook op de kleuterschool nog voorgelezen en ook aan Inge en Paul!

Je deelde op Sinterklaasavond de kado’s uit met weer de nodige gekke smoelen en grappen. Ja, je bent een vrolijke vent; altijd in voor een grapje!

Je sliep in de kamer naast mij op de Groesbeekseweg, waardoor ik je bezig zag jou benauwdheid (astma) weg te werken met een of ander poeder in een blikken doosje. Je deed wat van dat poeder in de deksel, stak het aan en inhaleerde de walm die klaarblijkelijk verlichting bracht.

Toen ik op de lagere school zat speelde ik vaak in de buurt van de school en vergat dan de tijd. Jij kwam mij dan zoeken voor het eten en samen liepen we dan terug naar huis door de Antillenweg langs het huis van de familie van Wijnbergen. Tegen mw. v. Wijnbergen was ik eens niet erg beleefd (viel wel mee) en ik kreeg te horen: “Ben jij nou een v. Buchem!”

Evert, je was een liefhebber van auto’s en kocht de ene na de andere Amerikaanse slee. Ik klom dan op de klopstok achter in de tuin en kon het product goed overzien. Dat maakte wel indruk. Ook op Gaby, die opkeek naar onze broers. Wij mochten ook eens in de auto meerijden en de auto wassen, daarvoor gaf je Gaby en mij wat geld.

Wij, vader en moeder, jij en ik maakten een reisje door Nederland van hotel naar hotel. Er was een hotel bij dat één hele grote kamer had, waar we me zijn allen in sliepen. Het kon gescheiden worden door een gordijn. Weet je nog? Heel apart!
Langzamerhand, het duurde wel wat jaren, ging je toch op kamers in Arnhem bij het park Sonsbeek op de Zijpendaalseweg. Daar gingen we natuurlijk kijken, even met de auto op en neer! Maar gelukkig kwam je regelmatig thuis langs.

Je hield ook van reizen en nam altijd is iets mee, zoals uit Noorwegen een zeehondje van echt zeehondenhaar met spitse stokjes als twee slagtanden, die later door die ene kat, die wij ooit hadden, zijn verwijderd.

De hele familie ging naar de Expo in Brussel. En dat zou voor mij als ± 13-jarige niet interessant zijn en bovendien te duur, denk ik. Jij bleef als enige thuis en je nodigde mij uit om te gaan eten in restaurant “Americain” op Plein ’44. Erg aardig van ’n oudere broer om zijn kleine zusje mee uit te nemen.

Toen vertrok je naar Amerika. Een hele stap voor die honkvaste jongen! Daar werd je leraar hetgeen jou wel beviel. Daar bleken de astma-aanvallen te verminderen en de klassen een stuk kleiner te zijn dan hier. Gelukkig kwam je ons verblijden met je vakanties hier te vieren en nam je op een geven moment bij je vertrek naar Amerika een rode volkswagen mee, want daar reden er haast geen, dus hoopte je die eens duur te verkopen aldaar.

Alleen zonder een vrouw was voor die gezellige vent wat eenzaam en hij verraste ons met een meisje (Marijke) uit Arnhem, die met hem mee zou gaan naar Amerika. Jij kende haar nog van toen je daar les gaf op een school in Arnhem. Ik blij voor jou! Een aardige vrouw!

Toen kwam Victor in jullie leven. Een rede om weer eens bij elkaar te komen en wij, familie, bewonderde hem voor het eerst op het terras van hotel Erica: een leuk ventje met blozende wangen! Marijke en Victor hebben jou veel plezier gebracht en die bink is goed groot geworden met als resultaat ‘n goede baan, vrouw en kinderen in een nieuw eigen huis!! Wat wil je nog meer!!

Uiteindelijk, toen ik de centjes bij elkaar gewerkt had, ben ook ik bij jullie geweest in Elkton. Ik heb toen genoten: te zien hoe fijn jullie daar wonen, van je gastvrijheid, het zwembad, de tour naar Washington en Philadelphia. Ik denk er met plezier aan terug. Mijn grote wens is nog eens naar New York te komen en jullie daar ergens weer eens te zien!

Van harte gefeliciteerd met jullie 40-jarig huwelijk. Dat doe ik je niet na!!

Ik wens jullie nog een hele goede, gezonde ontspannen toekomst toe met veel genieten van en met elkaar. Zo worden jullie nog wel 100!!!!

Dikke feestzoenen op jullie beider wangen van Marieke
Ook een zoen van Inge en Paul.