Marjo van Buchem

Lieve Marijke en Evert,


Een terugblik op jullie 40 jarige verbintenis. Ik kan niet zeggen als de dag van gisteren, maar toch lijkt het nog zo dichtbij.

Ik was ook nog maar net bij het gezin van Buchem gekomen en kende Evert eigenlijk niet echt vanwege zijn verblijf in Amerika.

Maar die zomer van 1966 zal ik niet makkelijk vergeten. Als in een roman kwam Evert naar Nederland, zocht in Arnhem Marijke op en zij besloten binnen een zeer korte tijd te trouwen. Marijke moest haar baan en alles opzeggen, nam afscheid van familie en vrienden en vertrok samen met Evert naar St. Andrew's School in Delaware.

Jullie hebben toen wel de juiste beslissing genomen, die nu alweer 40 jaar stand heeft gehouden
In al deze jaren hebben wij heel wat keren in Amerika bij jullie doorgebracht en altijd met erg veel plezier.

De 1e keer in 1978 voor de 50e verjaardag van Evert, samen met moeder, Loet en Thea. Ik denk dat op de 49e verjaardag in Santpoort tijdens het sebatical jaar de afspraak werd gemaakt.

Wij keken onze ogen uit eerst in New York, daarna onderweg naar Middletown. Evert kreeg een nieuwe fiets en we hadden erg veel plezier met het leven op school. Rondleiding enz., trip naar Washington, waar het nog behoorlijk warm was, en voor een paar dagen weer terug naar New York. Moeder bleef nog bij jullie

In 1982 waren weer bij jullie te gast. Dit keer mochten Suzanne en Saskia mee.
Samen kwamen jullie ons ophalen op het vliegveld. Onderweg stopten we voor een pizza die voor ons een ongekende grootte had en we maakten voor het eerst kennis met een doggy-bag. Intussen was het voor ons erg laat geworden en de kinderen sliepen in de auto op weg naar jullie school waar we een eigen appartementje hadden, ingericht door Victor en Evert.

We hebben veel gedaan die week, dagje Washington, eten in Annapolis, naar het theater in Philadelphia waar de kinderen achter bleven bij Lisa. Fons een dagje met Hr.Schreppler naar de Philly’s, terwijl wij naar het strand van Rohobeth gingen.
We aten nog crab aan de Chesapaeke Bay met David Matsen.

Victor was eigenlijk de sigaar want hij lag meestal in de achterbak wanneer we met z’n allen een tocht maakten.
Daarna bracht Evert ons naar Brigantine waar we een appartement en auto huurden. Na een week ontmoetten we elkaar in de bergen bij Vermont en ook daar bezochten we vol enthousiasme de Sound of Music show en in Tanglewood een uitvoering van het Boston Symphonie Orkest.

Toen we de auto moesten parkeren deed Evert alsof hij geen amerikaans begreep en stalden we de auto vlakbij, wat hadden we daarom plezier.

Zowiezo heb ik alleen maar herinneringen van veel lachen die weken, bijv. toen evert en fons een dinerafspraak gingen maken en men dacht de ze twins waren, heerlijk Daarna dachten ze dat Evert de jongste was. Fons en Evert kregen ieder een grote slab tegen het knoeien. Zowiezo erg handig!

In 1989 waren we dit keer met mijn moeder en Erik. We begonnen in New York met de show Cats en vele bezienswaardigheden. De twintowers stonden we bovenop en Erik realiseerde het zich meteen dat we daarop hadden gestaan met de ramp in september 2001. Daarna reden we via de Amish Route naar jullie. Weer veel lol. Ik denk aan een tenniswedstrijd van de oudjes tegen Victor en Erik! Tot hun onuitsprekelijke verbazing wonnen de oudjes met leep spel.

Weer een dag Washington met een hap eten in Annapolis.
We golfden een dag bij jullie met Erik en mijn moeder in een buggy. Jullie hebben hier ons en mijn moeder en Erik ook zeer veel plezier gedaan.

1994 waren we weer met de kinderen en ook Bryan was van de partij. Eerst natuurlijk weer New York het Pensylvania Hotel: Twin Towers, Ellis Iland, Vrijheidsbeeld, diner aan de East River met prachtig uitzicht en veel vis, zeer gezellig.
Toen naar jullie. Geweldige ontvangst, lekker eten enz. Veel plezier. De gezelligste en lekkere Bed and Braekfast hadden we toen in Odessa.

We lunchten aan de Chesepaeke Bay met die hele hoge brug op de achtergrond en bekeken jullie huidige huis en ik dacht ook nog een expositie/winkel waar Marijke pottery verkocht. Weer Crab met David Matsen en golf aan het Garrison Lake voor de wedstrijd als afscheid van St.Andrews.en ‘s avonds waren we getuige van het feest ter ere van Evert , met vele loftuitingen
Daarna vertrokken we naar Bethany Beach in dat prachtige strandhuis waar jullie ons nog zijn komen opzoeken en waarvan later nog een stuk in jullie krant stond. Via Washington vlogen we weer terug.

In 1997 maakten we met jullie de reis in het westen, de reis die nog steeds als een zeer gezellige en een van de indrukwekkendste van vele reizen geldt.

Allereerst onze ontmoeting in San Fransisco op dat plein kwamen jullie ineens aanlopen, de tram, dat diner in die homoclub waar we allemaal een excellent choise maakten. Daarna moesten wij de camper halen en Fons die alles op alles zette om eerder in het segoia park te zijn, wat ook lukte. De beren aan jullie tent. Toen onze toch naar Las Vegas met een tussenstop in Barstow waar het zo heet was dat we in de minieme schaduw van de camper bleven, eerst staand, daarna zo’n gezellige borrel gedronken (jonge jan) dat het ineens donker was en de tent moest nog worden opgezet. Wat hadden we toen een lol.
Las Vegas was indrukwekkend maar de natuur trok ons meer. Achtereenvolgens Zion canyon waar we op blote pijnlijke voeten door de smalle waterdoorgang waden. Daar zat een man met friese sokken weet je nog Evert? Toen naar Bryce Canyon en de onvoorstelbare dieptes.

Monument Valley heeft ook een diepe indruk achtergelaten, en niet alleen omdat je bij de indianen geen alcohol kreeg!
Wij reden door naar de Grand Canyon en we zouden elkaar ontmoeten in Sedona voor het stadhuis en oh wat een gedoe toen ze daar geen stadhuis hadden, maar gelukkig liepen we elkaar tegen het lijf voor de Kamer van Koophandel.
Daarna gingen wij nog verder via Phoenix , San Diego (waar we Katja en Maarten ontmoetten) naar Los Angeles. Later bleek dat we eigenlijk vlak achter elkaar naar San Fransisco zijn gereden.

Op 5 november 1998 waren we bij jullie met de camper om de 70e verjaardag van Evert te vieren. Jos en Jacqueline waren daarbij en ook Victor en Liz. Weer een paar gezellige dagen die werden afgesloten met een heerlijk diner bij een caterende vriendin van Marijke aan huis.

Dit was onze laatste keer samen bij jullie.
Ik weet zeker dat ik ook namens Fons kan zeggen dat we altijd zeer gastvrije, en gezellige vakanties bij jullie hebben gehad met vreselijk veel plezier. Vaak ongeloof dat de Amerikanen echt zo doen, en eruit zien maar natuurlijk ook veel herkenbare dingen.

Jammer dat Fons dit niet meer meemaakt, maar uit zijn te korte leven heeft hij eruit gehaald wat mogelijk was.

Ik wens jullie nog vele goede en net zo’n vrolijke jaren toe als de afgelopen 40 jaar. Natuurlijk een goede gezondheid samen en met de kinderen.
Een Fijne vakantieweek (realiseer je dat er niet veel echtparen zo lang bij elkaar zijn terwijl jullie al niet eens zo heel jong zijn begonnen)
PROFICIAT

Liefs van Marjo